یکی از مهم‌­ترین مشخصه­‌های اختلالات تکاملی، وجود آن­ها از اوایل زندگی است. با درمان و مدیریت صحیح، کودک می‌­تواند از پسِ بیماری و علائم آن بر­آید. اختلالات تکاملی می‌توانند مهارت­‌های زندگی را که با پیشروی از کودکی به بزرگسالی می‌توانند ظهور یابند، مختل کنند.

مطالعات نشان می‌­دهد که پسر‌ها بیشتر از دختر‌ان با اختلالات تکاملی مواجه می‌شوند که این  مسئله به تأثیر ژنتیک در چگونگیِ ابتلای کودکان به این بیماری‌ها اشاره می‌کند. بیشتر اختلالات تکاملی، زمانی که کودک به سن مدرسه می‌رسد، مشخص می‌شوند؛ هنگامی که اولیا یا معلم متوجه می­‌شوند که کودک از هم‌سن‌و‌سالان خود عقب ‌مانده‌است. اکثرِ اختلالات تکاملی در کودکانِ زیر ۹ سال تشخیص داده می‌شود. برخی والدین، زمانی که کودک قادر به صحبت کردن در سن مناسب نباشد یا دایره لغات کمی در مقایسه با هم‌سن‌و‌سالان خود داشته باشد، به وجودِ این اختلالات مشکوک می‌شوند.