انسولین در ورود گلوکز به داخل سلول‌های بدن کمک می‌کند. هنگامی که گلوکز وارد سلول­‌های بدن می­‌شود، می‌­تواند برای تولید انرژی استفاده شود و یا داخل کبد و ماهیچه‌­ها به عنوان گلیکوژن ذخیره شود تا بعد­ها مورد استفاده قرار بگیرد. بدون انسولین، گلوکز در جریان خون ذخیره می‌شود که این مسئله منجر به کمبود انرژی در سلول‌های بدن، و آسیب به بیشتر اندام‌ها در بلند­مدت خواهد شد که شامل چشم‌­ها، کلیه­‌ها، قلب و اعصاب است.

ممکن است کودک قبل از ابتلا به دیابت نوع ۲، نسبت به انسولین مقاومت نشان دهد. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه­‌ها، کبد و سلول­‌های چربی پاسخ به انسولین را متوقف کنند. در ابتدا، سطح انسولین آن­ها بالا خواهد بود اما به‌مرور زمان، سطح قند خون آن­ها بیشتر شده و منجر به بروز دیابت می‌شود. برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ باید انسولین تزریق کرده و قند خون خود را برای جلوگیری از عوارض کنترل کنند. انسولین به‌صورت دهانی مصرف نمی‌شود زیرا سیستم گوارش آن را تخریب می‌‌کند.